ಜೀವನವೆಂಬ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಸೋಲು ಅನಿವಾರ್ಯವಾದ ಸಂಗತಿ. ಆದರೆ ನಾವು ಸೋಲನ್ನು ಯಾವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತೇವೋ ಅದೇ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ದಾರಿಗೆ ದೀಪವಾಗುತ್ತದೆ. ಗೆಲುವು ಕ್ಷಣಿಕ ಆನಂದ ನೀಡಬಹುದು, ಆದರೆ ಸೋಲು ಬದುಕಿನ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ಸೋಲು ನಮ್ಮನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಕ್ಕಲ್ಲ, ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುವುದಕ್ಕೇ ಬರುತ್ತದೆ.

ಸೋಲು ಮೊದಲಿಗೆ ನಮಗೆ ವಿನಯವನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲೇ ಇದೆ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ಕಲಿಯಬೇಕಾದದ್ದು ಇನ್ನೂ ಬಹಳಿದೆ ಎಂದು ಅರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಧೈರ್ಯ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸಹನೆ, ಇವುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸೋಲಿನ ಕೊಡುಗೆಗಳು. ಸೋಲಿನ ಮೂಲಕವೇ ನಾವು ನಮ್ಮ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ಅವುಗಳನ್ನು ಶಕ್ತಿಗಳಾಗಿ ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸೋಲು ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನೂ ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಗೆಲುವಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಲೂ ಹಲವರು ಇರುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಸೋಲಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ನಿಂತವರು ಯಾರು ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಅನುಭವ ನಮ್ಮನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾನವೀಯರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇತರರ ನೋವನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೃದಯವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಸೋಲು ಸಹನೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ. ತಕ್ಷಣ ಫಲ ಸಿಗದಿದ್ದರೂ ನಿರಂತರ ಪ್ರಯತ್ನವೇ ಯಶಸ್ಸಿನ ಬೀಜ ಎಂದು ಅರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇಂದು ಸೋತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದರೆ ನಾಳೆಯೂ ಸೋಲುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಿಲ್ಲ; ಇಂದು ಕಲಿತ ಪಾಠವೇ ನಾಳೆಯ ಗೆಲುವಿನ ನೆಲೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಸೋಲನ್ನು ಭಯಪಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಬಂದ ಶತ್ರುವಲ್ಲ, ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಬಂದ ಗುರು. ಸೋಲಿನ ನೆರಳಲ್ಲೇ ಬದುಕಿನ ಬೆಳಕು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಸೋಲನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಅದರಿಂದ ಕಲಿತಾಗಲೇ ಜೀವನದ ನಿಜವಾದ ಗೆಲುವು ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.