ಮನುಷ್ಯ ಈ ಭೂಮಂಡಲದಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳಿಗಿಂತ ತುಂಬಾ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹೊಂದಿರುವ ಜೀವಿ, ಹಾಗಾಗಿ ಆತ ಎಲ್ಲ ಜೀವಸಂಕುಲಗಳಿಗೂ ಸಮಾನ ಹಕ್ಕಿರುವ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ನಮ್ಮ ಹಿರಿಕರು ಶತಶತಮಾನ ಗಳಿಂದ ನಾವು ಇಂದು ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಈ ಭೂತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ಬಾಳುವೆ ನಡೆಸಿ, ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿನ ಮರ ಗಿಡ ಕಾಡು ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳಿಗೂ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬದುಕಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟು ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅದೆಲ್ಲದರ ಪರಿಣಾಮವೇ ಇಂದು ಕೂಡ ನಾವು ಇಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯಯುತವಾದ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆಗಿನ ಕಾಲದವರು ಜೀವನದ ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ತಾವು ಮಾಡುವ ಪ್ರತಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿ ದೈವ ಸಮಾನವಾದ ಭಾವವಿತ್ತು. ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ನಾವು ಹೊರತು ನಮ್ಮಿಂದ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯ ಅಂದಿನವರಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಅರಿಯಬಹುದು.
ಈ ಜಗತ್ತು ಶಾಂತಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬದುಕಬೇಕು ಎಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಮತೋಲನ ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಮನುಷ್ಯನಿಂದ ಮಾತ್ರ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಉಳಿವು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಜೀವ ಸಂಕುಲಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಂವೇದನೆ ಸರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯರಾದ ನಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ? ಆಧುನಿಕತೆಯ ಭರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಇಂತಹ ಹಲವಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮೂಡಬೇಕಾದ ಸಮಯವಿದು, ಏಕೆಂದರೆ ಈಗ ಜಾಣ ಕುರುಡು ವಹಿಸಿದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ನಮ್ಮದೇ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರು ಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಬದುಕು ನಿಂತ ನೀರಾಗಬಾರದು ಹೌದು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಉನ್ನತಿ ಮತ್ತೊಂದು ಜೀವದ ನಾಶಕ್ಕು ಕಾರಣವಾಗಬಾರದಲ್ಲವೇ? ಈಗಾಗಲೇ ಕಲವಾರು ಬಗೆಯ ಪಕ್ಷಿ ಸಂತತಿಗಳು ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ ನಾಶವಾಗಿವೆ ನಮ್ಮ ಅಭ್ಯುದಯದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ. ಕಾಡುಗಳು ಕ್ರಮೇಣ ನಾಡುಗಳಾಗಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ, ಅಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಪ್ರಾಣಿ ಸಂಕುಲಗಳ ಸೂರನ್ನೆ ನಾವು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಸುಳಿವು ಕೂಡ ತಿಳಿಯದ ಹಾಗೆ ನಾವು ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಸಬೂಬು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ಇಂದು ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಪೋಷಣೆಯನ್ನು ಎಂದು ನಾವು ಮಾಡಿದವರಲ್ಲ, ದಶಕಗಳಿಂದ ಹಾಗೂ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿರುವ ಸಹಸ್ರಾರು ಮರಗಳ ಭಕ್ಷಣೆಯ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಫಲರಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಆಧುನಿಕತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮನೆ ಮತ್ತು ನಗರಗಳ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ನೋಯಿಸುತ್ತಿರುವ ನಾವು ಅದರ ಸಮತೋಲನ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಕಾದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಯಾವ ರೂಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವೆ ಕೇಳಿದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವುದು ಬಹುಶಃ ಅಸಾಧ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ ವರ್ತಮಾನದ ಪೀಳಿಗೆಯವರಾದ ಓದು, ಉದ್ಯೋಗ, ಹಣ, ಆಸ್ತಿ ಹಾಗೂ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ಹಿಂದೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಹೊರತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅಳಿವು, ಉಳಿವಿನ ಬಗೆಗೆ ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟು ಸಮಯವು ಇಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಆಸಕ್ತಿಯು ಇಲ್ಲ.
ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ವರುಷದಿಂದ ಏರುತ್ತಿದೆ, ಮಳೆ, ಚಳಿ ಋತುಗಳು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಬಂದರು ಸಮತೋಲನ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಿಸಿಲು ಎಲ್ಲ ಋತುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸುಡುತ್ತಿದೆ. ಅಂತರ್ಜಲ ದಿನೇ ದಿನೇ ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆ, ವಾಯುಮಾಲಿನ್ಯದ ಕಾರಣದಿಂದ ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿಯ ಕೊರತೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಕಾಣ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಭೂಕಂಪ ಹಾಗೂ ಪ್ರವಾಹಗಳು ನಮ್ಮ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಗದಂತೆ ಸಂಭವಿಸುತ್ತಿವೆ. ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಮನುಷ್ಯನೆ ಆತನ ಮೇಲೆ ಅತಿಯಾದ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿಕೊಂಡು ಬದುಕನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲಗೊಳಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ಭೌತಿಕ ಉನ್ನತಿಯ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಯದ ನೆಮ್ಮದಿ ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಕುಸಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯನ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಅರ್ಥ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿ ದೇವರೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನಾವುಗಳೇ, ಇಂದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ನಮ್ಮ ಹಿತಕ್ಕೆ ದೋಚುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ದ್ರೋಹ ಏಸಗುತ್ತಿದ್ದೆವೆ ಎಂದರು ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇರುವ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸ್ವತ್ತನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಅದರ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ನಾವು ನಿರತರಾಗೋಣ. ಹಾಗಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆ ತುಸು ಸಂತಸದಿಂದ ಇರಬಹುದು. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಅವಳ ರೌದ್ರಾವತಾರಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುವ ಕಾಲ ದೂರವೇನಿಲ್ಲ. ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಪೂಜಿಸದೆ ಹೋದರೂ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ, ನಶಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಾವು ತೊಡಗದಿರೋಣ.
- ಪ್ರದೀಪ ಶೆಟ್ಟಿ ಬೇಳೂರು
ನಿರಂತರ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳಿಗಾಗಿ ಉಪಯುಕ್ತ ನ್ಯೂಸ್‌ ಟೆಲಿಗ್ರಾಂ ಚಾನೆಲ್‌ಗೆ ಜಾಯಿನ್ ಆಗಿ
ಉಪಯುಕ್ತ ನ್ಯೂಸ್‌’ ಫೇಸ್‌ಬುಕ್ ಪುಟ ಲೈಕ್ ಮಾಡಿ
ಉಪಯುಕ್ತ ನ್ಯೂಸ್‌ ವಾಟ್ಸಪ್‌ ಗ್ರೂಪ್‌ಗೆ ಜಾಯಿನ್ ಆಗಲು ಈ ಲಿಂಕ್ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ
